Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego regulującego kwestię obowiązku alimentacyjnego są często mylnie interpretowane przez strony postępowania. Alimenty stanowią bowiem obowiązek dostarczania środków utrzymania, który obciąża przede wszystkim krewnych w linii prostej (rodziców, dziadków, dzieci) oraz rodzeństwo. Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego regulują również obowiązek alimentacyjny na rzecz dziecka pozamałżeńskiego. Istotą obowiązku alimentacyjnego jest dostarczanie środków utrzymania rozumianych jako zaspokojenie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci ubrania, mieszkania, pożywienia, leków. Świadczenia alimentacyjne są również związane z obowiązkiem dostarczania środków wychowania takich jak staranie o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia. Środki utrzymania i środki wychowania są ściśle ze sobą związane, a żaden z przepisów kodeksu prawa rodzinnego nie precyzuje, w jakiej postaci świadczenia te mają być spełniane: w pieniądzu czy w naturze. Warto też zwrócić uwagę, że katalog objętych obowiązkiem alimentacyjnym środków utrzymania czy wychowania, może ulegać zmianom w zależności od sytuacji życiowych, zdarzeń losowych czy innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na sytuację uprawnionego.